असंतोष

प्रज्ञा विद्रोही

स्वतंत्र अभिव्यक्तीची स्वतंत्र स्त्री
खरच स्वतंत्र आहे का?
सिद्धतेच्या शर्यतीला निघालेली ती
उंबरठ्यातच हरली का?

कारण तिला ठाऊकच नव्हतं ठिकाण शर्यतीचं,
उंबरठ्याच्या आतल्या तिच्या पूर्वपरीक्षेच..
मग सुरू झाली तिची लढाई,
व्यवस्थेविरुद्धची!

अस्तित्वाच्या सिद्धतेआधी अस्तित्व शोधण्याची!
ते संपवू पाहणाऱ्या हातांशी झगडण्याची,
विजू पाहणाऱ्या ज्योतीला वादळातही थोपवण्याची!

वादळापूर्वीची शांतता आता कलहच वाटू लागली,
तीसुद्धा आता वादळाच्या व्यवस्थापनाचे डाव मांडू लागली!
ढगांनी झाकोळलेल्या आकाशात
कसं शोधायचं स्वतःला?

घरात बेड्या न घराबाहेरचे दोर असताना त्यांच्या हाती!
आमच्या जगण्याचा खेळ असा चौकात मांडला,
अन फुकटात मजा घेणाऱ्यांचा डाव साधला!
भोगणार्यांची अन उपभोगणारांची गर्दी वाढतच राहिली,
शोषकांपासून.. शोषितांपर्यंतची!

अन्याय, अवहेलना, लाचारीचा आता कहर झाला,
अंधाराच्या मुक्ततेसाठी मला सूर्य हवा!
आवाहन माझे तुला शोषका,
‘स्त्रीत्वाच्या मुक्तीसाठी’
तूच तो ‘सूर्य’ अभिप्रेत मला,
तूच तो ‘सूर्य’ अभिप्रेत मला!

ही कविता वाचलीत का…?

तेव्हाही जात असतो एक बळी पुरूषसत्तेचा

आणि

देशभक्ती नाऱ्यात असत नाही -नित्यानंद गायेन

कुणीतरी भेदायला हवेत हे गोल- मोहिनी कारंडे

डॉ.दीपक बोरगावे यांच्या दोन कविता